Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl
Do świata literatury, także dziecięcej w ostatnich latach wkroczyły czary i magia. Wystarczy wspomnieć choćby postać Harego Pottera czy „Opowieści z Narnii”. Jedną z powieści, która realizuje ten nurt jest „Dziewczynka z Szóstego Księżyca” włoskiej powieściopisarki - Moony Witcher.

Wspomniany utwór zapowiada całą serię opowieści o przygodach dziesięcioletniej Niny oraz jej przyjaciół. Dziewczynka, wnuczka wybitnego alchemika – dziadka Michaiła – musi przejąć po jego nagłej śmierci jego obowiązki i zawalczyć o uratowanie Szóstego Księżyca, czyli Xorax. Musi stawić czoło złemu hrabiemu Karkowi Ca’ d’Oro oraz jego sługom, wśród których znajdują się androidy. Jedynie dzięki sprytowi, odwadze i inteligencji oraz pomocy młodych przyjaciół Ninie udaje się powstrzymać złego czarownika.

Utwór miesza rzeczywistość ze światem pozaziemskim, alchemią, magią i dziecięcą wyobraźnią. Autorka tworzy zupełnie nową rzeczywistość Szóstego Księżyca, nadaje jej prawa i zasiedla ją. Powieść stanowi niepowtarzalną podróż w świat licznych przygód i dziecięcej fantazji.

Główne wątki Dziewczynki z Szóstego Księżyca


Głównym wątkiem powieści „Dziewczynka z Szóstego Księżyca” jest walka dziesięcioletniej dziewczynki – Niny o uratowanie planety Xorax, czyli Szóstego Księżyca. Mała alchemiczka, podobnie jak jej dziadek Misza ma małe znamię na prawej dłoni, które rośnie i staje się czarne w chwilach niebezpieczeństwa. Po śmierci dziadka Nina zostaje jego spadkobierczynią.

Za sprawą magicznych przedmiotów dostaje się do laboratorium w rodzinnej willi „Espasia”, a następnie poznaje Acqueo Profundis – miejsce gdzie można uprawiać magię z Szóstego Księżyca. Dowiaduje się, że zły hrabia Karkon pragnie zniszczyć Xorax, niszcząc na Ziemi dziecięce fantazje. Dziewczynka musi mu stawić czoła w Wenecji (ratując psa, wyprawiając się po kopię Jambiru, odbierając mu Kamienny Kielich), jak i w starożytnym świecie Wyspy Wielkanocnej, gdzie przywraca posągom moai możliwość przesyłania dziecięcych fantazji na Xorax.

Dzięki pomocy przyjaciół udaje jej się wypełnić misję. Dodatkowo uwalnia swą ciotkę Andorę, którą uwięził Karkon, zastępując mściwym Androidem, a także ratuje przed zniszczeniem Wenecję odzyskując Kamienny Kielich – część posągu Skrzydlatego Lwa św. Marka, który jest symbolem miasta.

Pobocznym wątkiem są losy małej Niny. Wychowuje się w Madrycie u dwóch ciotek Andory i Carmen – sióstr swojej babci Espasii. Jej rodzice pracują w moskiewskim instytucie poszukując pozaziemskich cywilizacji. Po śmierci ukochanego dziadka Miszy dziewczynka przenosi się do Wenecji do rodzinnej wilii, którą odziedziczyła. Tam zajmuje się nią przyjaciółka dziadków i dawna niania Luba. Dziewczynka z sukcesem zdaje egzaminy do szkoły, do której ma zacząć uczęszczać w Wenecji. Tęskni za rodzicami, a jej pocieszycielami są ukochane zwierzaki – kot Platon i pies Adonis.

Innym wątkiem jest żądza władzy i zapanowania nad Wszechświatem diabolicznego hrabiego Karkona Ca’ d’Oro. Mieszka on w Wenecji i prowadzi sierociniec, jednak tak naprawdę zamieszkują go złe androidy – roboty gotowe wypełnić każde zadanie dla niego.

Karkon walczy i wygrywa z dziadkiem Niny – Michaiłem, jednak w starciu z dziećmi staje się bezradny. Jest gotowy posunąć się do wszystkiego, używa czarnej magii, dręczy i torturuje zwierzęta, niszczy przeciwników. Gotów jest zatopić Wenecję, by zniszczyć siłę dobrej magii. Na przeszkodzie staje mu Nina i jej czwórka przyjaciół, którzy dzięki wierze w dobro, odwadze i uporowi pokonują z lego maga i wysyłają go w morską otchłań.

Czas i miejsce akcji Dziewczynki z Szóstego Księżyca


Akcja rozpoczyna się w Madrycie, stolicy Hiszpanii, gdzie Nina mieszka z dwoma ciotkami – Adorą i Carmen. Stamtąd samolotem udaje się na lotnisko Marco Polo w Wenecji. Zamieszkuje w domu swoich dziadków – w wilii „Espasia” położonej na wysepce Giudecca. Giudecca to grupa wysp połączonych ze sobą, położona na południe od historycznego centrum Wenecji w Północnych Włoszech. Leży naprzeciw dzielnicy Dorsoduro, od której oddziela ją kanał - Canale della Giudecca.

Willa była przestronnym pałacem mieszczącym wiele uroczych sal, m. in. Salę Pomarańczową (miejsce spożywania uroczystych posiłków), czy Salę Różanego Zakątka, Salę Kominkową i Salę Dożów. Najbardziej tajemniczymi pomieszczeniami są laboratorium dziadka, do którego wejść można za pomocą szklanej kuli oraz ukryte głęboko pod wodą laboratorium magii z Szóstego Księżyca, do którego dociera się tunelem i kolejką - Acqueo Profundis. Nieopodal willi „Espasia” znajduje się szkoła, do której ma zacząć uczęszczać Nina.

W Wenecji przy placu Świętego Marka znajduje się willa Karkona, w której rzekomo prowadzi on sierociniec, a tak naprawdę ma alchemiczne laboratorium i Pokój Magii. Jego podopieczni to androidy. Ponadto realną miejscowością jest w powieści Toledo, gdzie na zamku na obrzeżach tego hiszpańskiego miasta przetrzymywana jest w niewoli ciotka Andora.

Miejscem, które istnieje, jednak Nina z kolegami udaje się do niego w czasach starożytnych jest Wyspa Wielkanocna. Stoi na niej wiele tajemniczych posągów moai, których wzrok skierowany jest w niebo. Wyspa Wielkanocna znajduje się na południowym Oceanie Spokojnym i znana jest przede wszystkim ze znajdujących się na niej wielkich kamiennych posągów przedstawiających głowy – moai.

Miejscem pozaziemskim, należącym do świata fantazji jest Xorax - szósty księżyc trzeciego słońca systemu Archemidycznego. Na księżycu, zamieszkiwanym przez Xoraxan Nina zobaczyła piękny spektakl trzech słońc i pięciu księżyców. Grawitacja nie istniała, za to zobaczyć można było specyficzne rośliny i zwierzęta księżyca, wzgórza zbudowane z kamieni szlachetnych oraz las „Koranna”. Najważniejszym miejscem było Mirabilis Fantasio – ogromne laboratorium alchemiczne, gdzie pracowali Xoraxjenie i Dobrzy Magowie, które przypominało wielki szklany zamek. Symbolika przy wejściu związana była z zamierzchłymi cywilizacjami zamieszkującymi Wszechświat.

Główna, realna akcja rozgrywa się w czasach współczesnych – istnieją komputery, samoloty, roboty. Akcja rozpoczyna się 30 maja, 2 czerwca umiera dziadek Niny, zaś 3 czerwca Nina leci do Wenecji. Tam oficjalnie uczy się do egzaminów, a tak naprawdę usiłuje ratować Xorax. Dzień egzaminów przypada na 2 lipca, więc akcja powieści trwa około miesiąca.

Poza czasem rzeczywistym możemy mówić o czasie kosmicznym, kiedy Nina przenosi się na Szósty Księżyc. Na Ziemi wówczas czas nie płynie i dziewczynka wraca o tej samej godzinie, o której wyleciała. Istnieje także czas przeszłości – dzieci przenoszą się za sprawą magii do starożytności na Wyspę Wielkanocną oraz czas przyszłości – gdy Nina z przyjaciółmi przenoszą się do Toledo, by odnaleźć uwięzioną ciotkę Andorę.

Moony Witcher - biografia


Moony Witcher to pseudonim włoskiej powieściopisarki tworzącej dla dzieci Roberty Rizzo, która przyszła na świat 26 października 1957 roku w Wenecji. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji. Współpracował z Umberto Margiottą, pogłębiając zagadnienia psychologii edukacyjnej Jeana Piageta związanej z nauką języka przez dzieci i rozwojem poznawczym. Uczyła w gimnazjach i szkołach średnich, uczestniczyła jako obserwator w pracach w szpitalach psychiatrycznych, prowadząc badania na temat schizofrenii (dzięki Umberto Galimberti, profesorowi filozofii).

Zanim Rizzo zajęła się literaturą była dziennikarką. Od 1985 roku pracowała dla wydawnictwa „L’Espresso”, gdzie pełniła funkcję zastępcy redaktora naczelnego i zajmowała się tematami związanymi z przestępczością. Pisała między innymi o problemach młodzieży, narkotykach oraz marginalizacji. W 2002 roku zadebiutowała utworem „Dziewczynka z Szóstego Księżyca” rozpoczynającym cykl czterech powieści, które odniosły we Włoszech znaczny sukces rynkowy (ponad milion sprzedanych egzemplarzy, tłumaczenie na ponad trzydzieści języków).

Od 2004 roku pisarka jest prezesem spółki „Sesta Luna”, która organizuje we Włoszech kursy twórczego pisania dla dzieci i młodzieży. W 2006 została opublikowana nowa książka Moony, „Geno i czarna pieczęć Madame Crikken” , otwierająca nową serię opowiadań. W 2008 roku autorka opublikowała magiczne przygody kota Fantasio. W listopadzie 2009 roku wydała pierwszą część cyklu „Morga, czarownica Wiatru”. W 2014 roku wydała pod prawdziwym nazwiskiem powieść dla starszych czytelników.

Nikt nie wie, gdzie mieszka Moony Witcher. Wiadomo że swój ogromny dom dzieli z dwunastoma kotami i dwiema gęsiami. Autorka jest przekonana, że każdy może zostać alchemikiem, pod warunkiem posiadania nieograniczonej wyobraźni.



Fauna i flora Szóstego Księżyca


Gugi – magiczny ptak o tysiącach kolorów, ma cztery skrzydła, ale tylko jedną nogę, złoty dziób i różowe oczy. Wydaje z siebie kojący śpiew, a z jego skrzydeł unosi się magiczny złoty pył, który chroni przed złośliwością.

Tintinek – zwierzę w kształcie dzwonka, ma około metra wzrostu, fioletowe i błękitne pióra, a oczy i mordkę czarne. Jest zawsze wesoły, a kiedy chodzi wydaje dźwięk Tin…Tin…Tin… Ma zdolność obdarowywania pogodą ducha i radością.

Pąpuś Mydlink – zwierze przypominające kłębek waty. Jest biały, ale uszy i pyszczek ma żółte. Porusza się na dwóch łapach sprężynach, dzięki którym wykonuje dalekie skoki. Kiedy jest szczęśliwy wypuszcza z siebie gigantyczne bańki mydlane. Jego obecność dodaje odwagi.

Błogopłoszka - mały pomarańczowy motylek o ludzkiej twarzy. Ma malutkie rączki i stópki, a kiedy lata śpiewa, rozweselając wszystkie istoty Szóstego Księżyca. Jest inteligentna, ale trochę strachliwa. Staje się magiczna po zjedzeniu rubinowego pyłu.

Molek - turkusowa ryba, mała i niezdarna. Wydaje ogłuszający świst alarmując w przypadku zagrożenia. Może żyć zarówno w wodzie, jak i na lądzie. Składa małe jajeczka, zawierające magiczne kamienie szlachetne.

Fafusta - gigantyczna roślina o wielkich niebieskich liściach. Ma magiczne właściwości – wprowadza spokój do otoczenia. Po zjedzeniu jej liści można latać 24 godziny.

Ohydia - czarny kwiat o wyjątkowo brzydkim zapachu, jednak bardzo pożywny. Ulubione jedzenie tint inka. Po namoczeniu kwiatu w szmaragdowej wodzie można uzyskać bardzo trującą substancję – śmiertelny eliksir.

Krasnobyłek - mały czerwony kwiatek z Szóstego Księżyca. Jego magiczne właściwości polegają na tym, że każdy kto go zje, może poróżować do przyszłości. Jest bardzo pachnący.

Wybrane cytaty


Cytat z Zagubionych Biriana Birowa:
My, małe istoty o szarych umysłach,
musimy się wiele nauczyć.
My, żyjący krótko i bez celu,
musimy patrzeć w niebo i rozmyślać.


List napisany do Niny przez dziadka przed śmiercią:
„W słowach, w myślach, w kolorach, w dźwiękach, w liczbach jest początek świata. Nie pozwól, aby Ciemność pochłonęła światło. Wyłącz czas i leć. Godzina 21.30, 2 czerwca, Sala Kominkowa”

Napis w laboratorium dziadka Miszy:
„Czas służy, ale nie istnieje.”

Zaklęcie Pierścienia Dymu:
„Duszo pierścieni, otwórz drogę do zielonej rosy,
Duszo pierścieni wypuść strzałę, która roztrzaska skałę,
Duszo pierścieni sprowadź harmonię, która pozwoli mi odlecieć”


Słowa Eterei o Xorax:
„Wiemy wszystko, nie ma potrzeby,
żebyś cokolwiek tłumaczyła.
My znamy przeszłość, ponieważ ją stworzyliśmy.
Przyszłość nie istnieje, ponieważ wszystko się już
zdarzyło. Jesteśmy ponad przyszłością.
Jesteśmy od zawsze.
Żyjemy od zawsze.
Istniejemy od zawsze.
Wszechświat Magiczny to początek
oraz koniec Wszystkiego i Niczego.”


„[…]Przestrzeń i czas nie istnieje.
Istnieje tylko coś takiego jak ZAWSZE i dlatego
poprosiliśmy o pomoc Dobrych Magów Ziemi
takich jak twój dziadek profesor Michaił.
My nie możemy już ISTNIEĆ,
Jeżeli anuluje się ZAWSZE,
aby żyć, musimy wygrać ze ZŁEM,
które przyćmiewa ZAWSZE.”


Anna Onichimowska - biografia


Anna Onichimowska przyszła na świat 28 stycznia 1952 roku w Warszawie. Jest córką dziennikarza i lekarki. Ma młodszego brata Grzegorza. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Za pracę magisterką „Świat dzieci a świat dorosłych w powieściach Janusza Korczaka” otrzymała nagrodę w konkursie na prace naukowe o twórczości dla dzieci na III Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu w 1977. W 1976 debiutowała w twórczości literackiej wierszami dla dorosłych, zamieszczonymi na łamach „Sztandaru Młodych” oraz „Kultury”, zaś jej debiutem książkowym był zbiór poezji „Gdybym miał konia”, który ukazał się w 1980 roku Były to wiersze dla dzieci zilustrowane przez Janusza Stannego.

Po studiach pracowała w Redakcji Literatury dla Dzieci w Krajowej Agencji Wydawniczej, a w 1983 roku została zatrudniona w redakcji bliźniaczego wydawnictwa - w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej, która istniała do 1990 roku. Od tego czasu utrzymuje się z pisania. Onichimowska była współzałożycielką Fundacji „Świat Dziecka”, organizującej między innymi konkurs na „Dziecięcy Bestseller Roku”. W latach 1995-2003 była przewodniczącą Polskiej Sekcji IBBY. Obecnie jest członkiem jej zarządu.

Anna Onichimowska jest autorką ponad trzydziestu książek dla dzieci i młodzieży, sztuk teatralnych i telewizyjnych oraz słuchowisk radiowych. W swoich utworach umiejętnie łączy humor, wartką przygodową akcję z łagodną dydaktyką. Utwory pisarki cieszą się nie tylko niesłabnącym powodzeniem wśród czytelników, ale również dużym uznaniem krytyki literackiej. Jej książki, opowiadania i dramaty tłumaczone są na włoski, francuski, angielski, słoweński, niemiecki, koreański, chiński. Onichimowska współpracowała także z Polskim Radiem tworząc wiele słuchowisk dla Teatru Polskiego Radia.

Wśród wielu nagród literackich, jakie otrzymała najważniejsze to: nagroda im. Kornela Makuszyńskiego, główna nagrody w międzynarodowym konkursie teatralnym zorganizowanym przez „The International Association of Lions Club”, I nagroda w konkursie teatralnym organizowanym przez Ośrodek Sztuki dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu. Została wpisania na międzynarodową listę BARFIE oraz Listę Honorową IBBY.

Jak pisze o sobie Onichimowska: „Nie wyobrażam sobie życia bez podróży. Byłam w wielu ciekawych miejscach - również bardzo odległych i egzotycznych - ale to kropla w morzu moich marzeń i planów.”



Mapa serwisu: